به حسن روى تو سوگند اى مه «ناصر»            گدایى در این خانه افتخار من است!

فروغ روى تو اى خضر وادى ظلمات                   چراغ روشن هر شامگاه تار من است

من ار که هیچ نیرزم به درگهت اى دوست          ولى محبت و مهر تو اعتبار من است

من از خزان حیاتم به دل ندارم بیم!                     صفاى گلشن رخسار تو بهار من است!

شبان وادى ایمن به وصل دوست رسید            جمال روى تو نازم که «نور» و «نار» من است

به صبح و شام ندارم ثناى کس بر لب                 ولى فضایل تو ورد روزگار من است

به عشق‌بازى پروانه گر کنم تقلید                      عجب مدار که این اوج ابتکار من است!

چو «قنبرم» به غلامى قبول کن مولا!                کمین غلام درت شاه تاج‌دار من است!

ز هجر گر شودم کار، «زار»، هر شب و روز         براى وصل تو کوشم که «کارزار» من است